1‹‹İşte, gözlerim her şeyi gördü,
Kulağım duydu, anladı.

2Sizin bildiğinizi ben de biliyorum,
Sizden aşağı kalmam.

3Ama ben Her Şeye Gücü Yetenle konuşmak,
Davamı Tanrıyla tartışmak istiyorum.

4Sizlerse yalan düzüyorsunuz,
Hepiniz değersiz hekimlersiniz.

5Keşke büsbütün sussanız!
Sizin için bilgelik olurdu bu.

6Şimdi davamı dinleyin,
Yakınmama kulak verin.

7Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz?
Onun adına yalan mı söyleyeceksiniz?

8Onun tarafını mı tutacaksınız?
Tanrının davasını mı savunacaksınız?

9Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur?
İnsanları aldattığınız gibi Onu da mı aldatacaksınız?

10Gizlice Onun tarafını tutarsanız,
Kuşkusuz sizi azarlar.

11Onun görkemi sizi yıldırmaz mı?
Dehşeti üzerinize düşmez mi?

12Anlattıklarınız kül kadar değersizdir,
Savunduklarınızsa çamurdan farksız.

13‹‹Susun, bırakın ben konuşayım,
Başıma ne gelirse gelsin.

14Hayatım tehlikeye girecekse girsin,
Canım zora düşecekse düşsün.

15Beni öldürecek, umudum kalmadıfç,
Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım. bile Ona güvenim sarsılmaz.››

16Aslında bu benim kurtuluşum olacak,
Çünkü tanrısız bir adam Onun karşısına çıkamaz.

17Sözlerimi iyi dinleyin,
Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.

18İşte davamı hazırladım,
Haklı çıkacağımı biliyorum.

19Kim suçlayacak beni?
Biri varsa susar, son soluğumu veririm.

20‹‹Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım,
O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:

21Elini üstümden çek
Ve dehşetinle beni yıldırma.

22Sonra beni çağır, yanıtlayayım,
Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.

23Suçlarım, günahlarım ne kadar?
Bana suçumu, günahımı göster.

24Niçin yüzünü gizliyorsun,
Beni düşman gibi görüyorsun? çağrıştırıyor, bu yolla bir söz sanatı yapılmış.

25Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm,
Beni mi korkutacaksın?
Kuru samanı mı kovalayacaksın?

26Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor,
Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.

27Ayaklarımı tomruğa vuruyor,
Yollarımı gözetliyor,
İzimi sürüyorsun.

28‹‹Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey,
Güve yemiş giysi gibidir.