1 Δικαιωθέντες  οὖν  ἐκ  πίστεως  εἰρήνην  ἔχομεν*  πρὸς  τὸν  Θεὸν  διὰ  τοῦ  Κυρίου  ἡμῶν  Ἰησοῦ  Χριστοῦ,  2 δι’  οὗ  καὶ  τὴν  προσαγωγὴν  ἐσχήκαμεν  τῇ  πίστει  εἰς  τὴν  χάριν  ταύτην  ἐν  ᾗ  ἑστήκαμεν,  καὶ  καυχώμεθα  ἐπ’  ἐλπίδι  τῆς  δόξης  τοῦ  Θεοῦ.  3 οὐ  μόνον  δέ,  ἀλλὰ  καὶ  καυχώμεθα  ἐν  ταῖς  θλίψεσιν,  εἰδότες  ὅτι  ἡ  θλῖψις  ὑπομονὴν  κατεργάζεται,  4 ἡ  δὲ  ὑπομονὴ  δοκιμήν,  ἡ  δὲ  δοκιμὴ  ἐλπίδα·  5 ἡ  δὲ  ἐλπὶς  οὐ  καταισχύνει,  ὅτι  ἡ  ἀγάπη  τοῦ  Θεοῦ  ἐκκέχυται  ἐν  ταῖς  καρδίαις  ἡμῶν  διὰ  Πνεύματος  Ἁγίου  τοῦ  δοθέντος  ἡμῖν. 

6 ἔτι  γὰρ  Χριστὸς  ὄντων  ἡμῶν  ἀσθενῶν  ἔτι  κατὰ  καιρὸν  ὑπὲρ  ἀσεβῶν  ἀπέθανεν.  7 μόλις  γὰρ  ὑπὲρ  δικαίου  τις  ἀποθανεῖται·  ὑπὲρ  γὰρ  τοῦ  ἀγαθοῦ  τάχα  τις  καὶ  τολμᾷ  ἀποθανεῖν·  8 συνίστησιν  δὲ  τὴν  ἑαυτοῦ  ἀγάπην  εἰς  ἡμᾶς  ὁ  Θεὸς  ὅτι  ἔτι  ἁμαρτωλῶν  ὄντων  ἡμῶν  Χριστὸς  ὑπὲρ  ἡμῶν  ἀπέθανεν.  9 πολλῷ  οὖν  μᾶλλον  δικαιωθέντες  νῦν  ἐν  τῷ  αἵματι  αὐτοῦ  σωθησόμεθα  δι’  αὐτοῦ  ἀπὸ  τῆς  ὀργῆς.  10 εἰ  γὰρ  ἐχθροὶ  ὄντες  κατηλλάγημεν  τῷ  Θεῷ  διὰ  τοῦ  θανάτου  τοῦ  Υἱοῦ  αὐτοῦ,  πολλῷ  μᾶλλον  καταλλαγέντες  σωθησόμεθα  ἐν  τῇ  ζωῇ  αὐτοῦ·  11 οὐ  μόνον  δέ,  ἀλλὰ  καὶ  καυχώμενοι  ἐν  τῷ  Θεῷ  διὰ  τοῦ  Κυρίου  ἡμῶν  Ἰησοῦ  Χριστοῦ,  δι’  οὗ  νῦν  τὴν  καταλλαγὴν  ἐλάβομεν. 

12 Διὰ  τοῦτο  ὥσπερ  δι’  ἑνὸς  ἀνθρώπου  ἡ  ἁμαρτία  εἰς  τὸν  κόσμον  εἰσῆλθεν,  καὶ  διὰ  τῆς  ἁμαρτίας  ὁ  θάνατος,  καὶ  οὕτως  εἰς  πάντας  ἀνθρώπους  ὁ  θάνατος  διῆλθεν,  ἐφ’  ᾧ  πάντες  ἥμαρτον·  13 ἄχρι  γὰρ  νόμου  ἁμαρτία  ἦν  ἐν  κόσμῳ,  ἁμαρτία  δὲ  οὐκ  ἐλλογεῖται  μὴ  ὄντος  νόμου·  14 ἀλλὰ  ἐβασίλευσεν  ὁ  θάνατος  ἀπὸ  Ἀδὰμ  μέχρι  Μωϋσέως  καὶ  ἐπὶ  τοὺς  μὴ  ἁμαρτήσαντας  ἐπὶ  τῷ  ὁμοιώματι  τῆς  παραβάσεως  Ἀδάμ,  ὅς  ἐστιν  τύπος  τοῦ  μέλλοντος. 

15 Ἀλλ’  οὐχ  ὡς  τὸ  παράπτωμα,  οὕτως  καὶ  τὸ  χάρισμα·  εἰ  γὰρ  τῷ  τοῦ  ἑνὸς  παραπτώματι  οἱ  πολλοὶ  ἀπέθανον,  πολλῷ  μᾶλλον  ἡ  χάρις  τοῦ  Θεοῦ  καὶ  ἡ  δωρεὰ  ἐν  χάριτι  τῇ  τοῦ  ἑνὸς  ἀνθρώπου  Ἰησοῦ  Χριστοῦ  εἰς  τοὺς  πολλοὺς  ἐπερίσσευσεν.  16 καὶ  οὐχ  ὡς  δι’  ἑνὸς  ἁμαρτήσαντος  τὸ  δώρημα·  τὸ  μὲν  γὰρ  κρίμα  ἐξ  ἑνὸς  εἰς  κατάκριμα,  τὸ  δὲ  χάρισμα  ἐκ  πολλῶν  παραπτωμάτων  εἰς  δικαίωμα.  17 εἰ  γὰρ  τῷ  τοῦ  ἑνὸς  παραπτώματι  ὁ  θάνατος  ἐβασίλευσεν  διὰ  τοῦ  ἑνός,  πολλῷ  μᾶλλον  οἱ  τὴν  περισσείαν  τῆς  χάριτος  καὶ  τῆς  δωρεᾶς  τῆς  δικαιοσύνης  λαμβάνοντες  ἐν  ζωῇ  βασιλεύσουσιν  διὰ  τοῦ  ἑνὸς  Ἰησοῦ  Χριστοῦ. 

18 Ἄρα  οὖν  ὡς  δι’  ἑνὸς  παραπτώματος  εἰς  πάντας  ἀνθρώπους  εἰς  κατάκριμα,  οὕτως  καὶ  δι’  ἑνὸς  δικαιώματος  εἰς  πάντας  ἀνθρώπους  εἰς  δικαίωσιν  ζωῆς·  19 ὥσπερ  γὰρ  διὰ  τῆς  παρακοῆς  τοῦ  ἑνὸς  ἀνθρώπου  ἁμαρτωλοὶ  κατεστάθησαν  οἱ  πολλοί,  οὕτως  καὶ  διὰ  τῆς  ὑπακοῆς  τοῦ  ἑνὸς  δίκαιοι  κατασταθήσονται  οἱ  πολλοί.  20 νόμος  δὲ  παρεισῆλθεν  ἵνα  πλεονάσῃ  τὸ  παράπτωμα·  οὗ  δὲ  ἐπλεόνασεν  ἡ  ἁμαρτία,  ὑπερεπερίσσευσεν  ἡ  χάρις,  21 ἵνα  ὥσπερ  ἐβασίλευσεν  ἡ  ἁμαρτία  ἐν  τῷ  θανάτῳ,  οὕτως  καὶ  ἡ  χάρις  βασιλεύσῃ  διὰ  δικαιοσύνης  εἰς  ζωὴν  αἰώνιον  διὰ  Ἰησοῦ  Χριστοῦ  τοῦ  Κυρίου  ἡμῶν.