1Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.

2Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

3W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

4Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.

5Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

6Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

7Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

8Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

9Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

10Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.

11I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

12Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

13I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

14Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

15Tyś jest Bóg,który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

16Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.

17Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

18Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

19Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

20Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było. Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.