2A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

3Më jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

4Nga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t'i bësh të triumfojnë.

5Kush i tradhton miqtë deri sa t'i grabisë, ka për t'i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

6Por unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

7Syri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

8Njerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

9Megjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

10Sa për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

11Ditët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

12Ata e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër", thonë, për shkak të errësirës.

13Në rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

14në rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im", dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime",

15ku është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

16A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".