1Eyüp şöyle yanıtladı:

2‹‹Buna benzer çok şey duydum,
Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.

3Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?
Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?

4Yerimde siz olsaydınız,
Ben de sizin gibi konuşabilirdim;
Size karşı güzel sözler dizer,
Başımı sallayabilirdim.

5Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,
Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.

6‹‹Konuşsam bile acım dinmez,
Sussam ne değişir?

7Ey Tanrı, beni tükettin,
Bütün ev halkımı dağıttın.

8Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;
Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.

9Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,
Dişlerini gıcırdatıyor bana,
Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.

10İnsanlar bana dudak büküyor,
Aşağılayarak tokat atıyor,
Birleşiyorlar bana karşı.

11Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,
Kötülerin kucağına atıyor.

12Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,
Boynumdan tutup yere çaldı.
Beni hedef yaptı kendine.

13Okçuları beni kuşatıyor,
Acımadan böbreklerimi deşiyor,
Ödümü yerlere döküyor.

14Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,
Dev gibi üzerime saldırıyor.

15‹‹Giymek için çul diktim,
Gururumu ayak altına aldım.

16Ağlamaktan yüzüm kızardı,
Gözlerimin altı morardı.

17Yine de ellerim şiddetten uzak,
Duam içtendir.

18‹‹Ey toprak, kanımı örtme,
Feryadım asla dinmesin.

19Daha şimdiden tanığım göklerde,
Beni savunan yücelerdedir.

20Dostlarım benimle eğleniyor,
Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;

21Tanrı kendisiyle insan arasında
İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.

22‹‹Çünkü birkaç yıl sonra,
Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.