1Ey Tanrı, uluslar senin yurduna saldırdı,
Kutsal tapınağını kirletti,
Yeruşalimi taş yığınına çevirdi.

2Kullarının ölülerini yem olarak yırtıcı kuşlara,
Sadık kullarının etini yabanıl hayvanlara verdiler.

3Kanlarını su gibi akıttılar Yeruşalimin çevresine,
Onları gömecek kimse yok.

4Komşularımıza yüzkarası,
Çevremizdekilere eğlence ve oyuncak olduk.

5Ne zamana dek, ya RAB?
Sonsuza dek mi sürecek öfken,
Alev gibi yanan kıskançlığın?

6Öfkeni seni tanımayan ulusların,
Adını anmayan ülkelerin üzerine dök.

7Çünkü onlar Yakup soyunu yiyip bitirdiler,
Yurdunu viraneye çevirdiler.

8Atalarımızın suçlarını artık önümüze sürme,
Sevecenliğini hemen göster bize,
Çünkü tükendikçe tükendik.

9Yardım et bize yüce adın uğruna, ey bizi kurtaran Tanrı,
Kurtar bizi adın uğruna, bağışla günahlarımızı!

10Niçin uluslar, ‹‹Nerede onların Tanrısı?›› diye konuşsun,
Kullarının dökülen kanının öcünü alacağını bilsinler,
Gözlerimizle bunu görelim!

11Tutsakların iniltisi senin katına erişsin,
Koru büyük gücünle ölüme mahkûm olanları.

12Komşularımızın sana ettikleri hakareti
Yedi kat iade et bağırlarına, ya Rab!

13Bizler, kendi halkın, otlağının koyunları
Sonsuza dek şükredeceğiz sana,
Kuşaklar boyunca övgülerini dilimizden düşürmeyeceğiz.