1Izali mądrość nie woła, i roztropność nie wydaje głosu swego?

2Na wierzchu wysokich miejsc, przy drodze i na rozstaniu dróg stoi.

3U bram, kędy się chodzi do miasta, i w wejściu u drzwi woła, mówiąc:

4Na was wołam, o mężowie! a głos mój obracam do synów ludzkich.

5Zrozumijcie prostacy ostrożność, a głupi zrozumijcie sercem.

6Słuchajcie; bo o wielkich rzeczach będę mówił, a otworzenie warg moich opowie szczerość.

7Zaisteć prawdę mówią usta moje, a niezbożność obrzydliwością jest wargom moim.

8Sprawiedliwe są wszystkie słowa ust moich; nie masz w nich nic nieprawego ani przewrotnego.

9Wszystkie są prawe rozumnemu, a uprzejme tym, którzy znajdują umiejętność.

10Przyjmijcież ćwiczenie moje, a nie srebro, a umiejętność raczej, niż złoto wyborne.

11Albowiem lepsza jest mądrość niż perły, także wszystkie pożądane rzeczy nie porównają z nią.

12Ja mądrość mieszkam z roztropnością,i umiejętność ostrożności wynajduję.

13Bojaźń Pańska jest, mieć w nienawiści złe. Ja nienawidzę pychy, wysokomyślności, i drogi złej, i ust przewrotnych.

14Przy mnie jest rada, i prawdziwa mądrość; jam jest roztropność, a moc jest moja.

15Przez mię królowie królują, i książęta stanowią sprawiedliwość.

16Przez mię książęta panują, i wielmożnymi są wszyscy sędziowie ziemi.

17Ja miłuję tych, którzy mię miłują; a którzy mię szukają rano, znajdują mię.

18Bogactwo i sława przy mnie jest; majętność trwała i sprawiedliwość.

19Lepszy jest owoc mój, niż złoto, i niż najkosztowniejsze złoto, a dochody moje lepsze, niż srebro wyborne.

20Prowadzę ścieszką sprawiedliwości, pośrodkiem ścieżek sądu,

21Abym tym, którzy mię miłują, dała w dziedzictwo majętność wieczną, i skarby ich napełniła.

22Pan mię miał przy początku drogi swej, przed sprawami swemi, przed wszystkiemi czasy.

23Przed wieki jestem zrządzona, przed początkiem; pierwej niż była ziemia;

24Gdy jeszcze nie było przepaści, spłodzonam jest, gdy jeszcze nie było źródeł opływających wodami.

25Pierwej niż góry założone były, niż były pagórki, spłodzonam jest.

26Jeszcze był nie uczynił ziemi, i równin, ani początku prochu okręgu ziemskiego.

27Gdy gotował niebiosa, tamem była; gdy rozmierzał okrągłość nad przepaściami;

28Gdy utwierdzał obłoki w górze, i umacniał źródła przepaści;

29Gdy zakładał morzu granice jego, i wodom, aby nie przestępowały rozkazania jego; gdy rozmierzał grunty ziemi:

30Tedym była u niego jako wychowaniec, i byłam uciechą jego na każdy dzień, grając przed nim na każdy czas.

31Gram na okręgu ziemi jego, a rozkoszy moje, mieszkać z synami ludzkimi.

32Słuchajcież mię tedy teraz, synowie! albowiem błogosławieni, którzy strzegą dróg moich.

33Słuchajcie ćwiczenia, nabądźcie rozumu, a nie cofajcie się.

34Błogosławiony człowiek, który mię słucha, czując u wrót moich na każdy dzień, a strzegąc podwoi drzwi moich.

35Bo kto mię znajduje, znajduje żywot, a otrzymuje łaskę od Pana.

36Ale kto grzeszy przeciwko mnie, krzywdę czyni duszy swojej; wszyscy, którzy mię nienawidzą, miłują śmierć.