1In finem, pro occultis filii. Psalmus David. Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo ; narrabo omnia mirabilia tua.

2Lætabor et exsultabo in te ; psallam nomini tuo, Altissime.

3In convertendo inimicum meum retrorsum ; infirmabuntur, et peribunt a facie tua.

4Quoniam fecisti judicium meum et causam meam ; sedisti super thronum, qui judicas justitiam.

5Increpasti gentes, et periit impius : nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.

6Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu ;

7et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum ;

8et ipse judicabit orbem terræ in æquitate, judicabit populos in justitia.

9Et factus est Dominus refugium pauperi ; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.

10Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.

11Psallite Domino qui habitat in Sion ; annuntiate inter gentes studia ejus,

12quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est ; non est oblitus clamorem pauperum.

13Miserere mei, Domine : vide humilitatem meam de inimicis meis,

14qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion.

15Exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt ; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.

16Cognoscetur Dominus judicia faciens ; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.

17Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum.

18Quoniam non in finem oblivio erit pauperis ; patientia pauperum non peribit in finem.

19Exsurge, Domine ; non confortetur homo : judicentur gentes in conspectu tuo.

20Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt.