1In finem. Psalmus David, pro extasi. In te, Domine, speravi ; non confundar in æternum ; in justitia tua libera me.

2Inclina ad me aurem tuam ; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias :

3quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu ; et propter nomen tuum deduces me et enutries me.

4Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus.

5In manus tuas commendo spiritum meum ; redemisti me, Domine Deus veritatis.

6Odisti observantes vanitates supervacue ; ego autem in Domino speravi.

7Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam ; salvasti de necessitatibus animam meam.

8Nec conclusisti me in manibus inimici ; statuisti in loco spatioso pedes meos.

9Miserere mei, Domine, quoniam tribulor ; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.

10Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea ; et ossa mea conturbata sunt.

11Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis ; qui videbant me foras fugerunt a me.

12Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde. Factus sum tamquam vas perditum ;

13quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt.

14Ego autem in te speravi, Domine ; dixi : Deus meus es tu ;

15in manibus tuis sortes meæ : eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.

16Illustra faciem tuam super servum tuum ; salvum me fac in misericordia tua.

17Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum ;

18muta fiant labia dolosa, quæ loquuntur adversus justum iniquitatem, in superbia, et in abusione.

19Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te ! Perfecisti eis qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum.

20Abscondes eos in abscondito faciei tuæ, a conturbatione hominum ; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.

21Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.

22Ego autem dixi in excessu mentis meæ : Projectus sum a facie oculorum tuorum : ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.

23Diligite Dominum, omnes sancti ejus, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam.

24Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.