1Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens : 2Loquere filiis Israël : Anima, quæ peccaverit per ignorantiam, et de universis mandatis Domini, quæ præcepit ut non fierent, quippiam fecerit : 3si sacerdos, qui unctus est, peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo vitulum immaculatum Domino : 4et adducet illum ad ostium tabernaculi testimonii coram Domino, ponetque manum super caput ejus, et immolabit eum Domino. 5Hauriet quoque de sanguine vituli, inferens illum in tabernaculum testimonii. 6Cumque intinxerit digitum in sanguine, asperget eo septies coram Domino contra velum sanctuarii. 7Ponetque de eodem sanguine super cornua altaris thymiamatis gratissimi Domino, quod est in tabernaculo testimonii : omnem autem reliquum sanguinem fundet in basim altaris holocausti in introitu tabernaculi. 8Et adipem vituli auferet pro peccato, tam eum qui vitalia operit quam omnia quæ intrinsecus sunt : 9duos renunculos et reticulum quod est super eos juxta ilia, et adipem jecoris cum renunculis, 10sicut aufertur de vitulo hostiæ pacificorum : et adolebit ea super altare holocausti. 11Pellem vero et omnes carnes, cum capite et pedibus et intestinis et fimo, 12et reliquo corpore, efferet extra castra in locum mundum, ubi cineres effundi solent : incendetque ea super lignorum struem, quæ in loco effusorum cinerum cremabuntur.

13Quod si omnis turba Israël ignoraverit, et per imperitiam fecerit quod contra mandatum Domini est, 14et postea intellexerit peccatum suum, offeret pro peccato suo vitulum, adducetque eum ad ostium tabernaculi. 15Et ponent seniores populi manus super caput ejus coram Domino. Immolatoque vitulo in conspectu Domini, 16inferet sacerdos, qui unctus est, de sanguine ejus in tabernaculum testimonii, 17tincto digito aspergens septies contra velum. 18Ponetque de eodem sanguine in cornibus altaris, quod est coram Domino in tabernaculo testimonii : reliquum autem sanguinem fundet juxta basim altaris holocaustorum, quod est in ostio tabernaculi testimonii. 19Omnemque ejus adipem tollet, et adolebit super altare : 20sic faciens et de hoc vitulo quomodo fecit et prius : et rogante pro eis sacerdote, propitius erit eis Dominus. 21Ipsum autem vitulum efferet extra castra, atque comburet sicut et priorem vitulum : quia est pro peccato multitudinis.

22Si peccaverit princeps, et fecerit unum e pluribus per ignorantiam, quod Domini lege prohibetur : 23et postea intellexerit peccatum suum, offeret hostiam Domino, hircum de capris immaculatum. 24Ponetque manum suam super caput ejus : cumque immolaverit eum loco ubi solet mactari holocaustum coram Domino, quia pro peccato est, 25tinget sacerdos digitum in sanguine hostiæ pro peccato, tangens cornua altaris holocausti, et reliquum fundens ad basim ejus. 26Adipem vero adolebit supra, sicut in victimis pacificorum fieri solet : rogabitque pro eo sacerdos, et pro peccato ejus, et dimittetur ei.

27Quod si peccaverit anima per ignorantiam, de populo terræ, ut faciat quidquam de his, quæ Domini lege prohibentur, atque delinquat, 28et cognoverit peccatum suum, offeret capram immaculatam. 29Ponetque manum super caput hostiæ quæ pro peccato est, et immolabit eam in loco holocausti. 30Tolletque sacerdos de sanguine in digito suo : et tangens cornua altaris holocausti, reliquum fundet ad basim ejus. 31Omnem autem adipem auferens, sicut auferri solet de victimis pacificorum, adolebit super altare in odorem suavitatis Domino : rogabitque pro eo, et dimittetur ei.

32Sin autem de pecoribus obtulerit victimam pro peccato, ovem scilicet immaculatam : 33ponet manum super caput ejus, et immolabit eam in loco ubi solent cædi holocaustorum hostiæ. 34Sumetque sacerdos de sanguine ejus digito suo, et tangens cornua altaris holocausti, reliquum fundet ad basim ejus. 35Omnem quoque adipem auferens, sicut auferri solet adeps arietis, qui immolatur pro pacificis, cremabit super altare in incensum Domini : rogabitque pro eo, et pro peccato ejus, et dimittetur ei.