Vulgata Clementina 1Ecce servus meus, suscipiam eum ; electus meus, complacuit sibi in illo anima mea : dedi spiritum meum super eum, judicium gentibus proferet. 2Non clamabit, neque accipiet personam ; nec audietur vox ejus foris. 3Calamum quassatum non conteret, et linum fumigans non extinguet ; in veritate educet judicium. 4Non erit tristis, neque turbulentus, donec ponat in terra judicium ; et legem ejus insulæ exspectabunt. 5Hæc dicit Dominus Deus, creans cælos, et extendens eos ; formans terram, et quæ germinant ex ea, dans flatum populo qui est super eam, et spiritum calcantibus eam. 6Ego Dominus vocavi te in justitia, et apprehendi manum tuam, et servavi te ; et dedi te in fœdus populi, in lucem gentium, 7ut aperires oculos cæcorum, et educeres de conclusione vinctum, de domo carceris sedentes in tenebris. 8Ego Dominus, hoc est nomen meum ; gloriam meam alteri non dabo, et laudem meam sculptilibus. 9Quæ prima fuerunt, ecce venerunt ; nova quoque ego annuntio : antequam oriantur, audita vobis faciam. 10Cantate Domino canticum novum, laus ejus ab extremis terræ, qui descenditis in mare, et plenitudo ejus ; insulæ, et habitatores earum. 11Sublevetur desertum et civitates ejus. In domibus habitabit Cedar : laudate, habitatores petræ, de vertice montium clamabunt. 12Ponent Domino gloriam, et laudem ejus in insulis nuntiabunt. 13Dominus sicut fortis egredietur, sicut vir præliator suscitabit zelum ; vociferabitur, et clamabit : super inimicos suos confortabitur. 14Tacui semper, silui, patiens fui ; sicut parturiens loquar ; dissipabo, et absorbebo simul. 15Desertos faciam montes et colles, et omne gramen eorum exsiccabo ; et ponam flumina in insulas, et stagna arefaciam. 16Et ducam cæcos in viam quam nesciunt, et in semitis quas ignoraverunt ambulare eos faciam ; ponam tenebras coram eis in lucem, et prava in recta ; hæc verba feci eis, et non dereliqui eos. 17Conversi sunt retrorsum, confundantur confusione qui confidunt in sculptili, qui dicunt conflatili : Vos dii nostri. 18Surdi, audite ; et cæci, intuemini ad videndum. 19Quis cæcos, nisi servus meus ; et surdus, nisi ad quem nuntios meos misi ? Quis cæcus, nisi qui venundatus est ? et quis cæcus, nisi servus Domini ? 20Qui vides multa, nonne custodies ? qui apertas habes aures, nonne audies ? 21Et Dominus voluit ut sanctificaret eum, et magnificaret legem, et extolleret. 22Ipse autem populus direptus, et vastatus ; laqueus juvenum omnes, et in domibus carcerum absconditi sunt ; facti sunt in rapinam, nec est qui eruat ; in direptionem, nec est qui dicat : Redde. 23Quis est in vobis qui audiat hoc, attendat, et auscultet futura ? 24Quis dedit in direptionem Jacob, et Israël vastantibus? Nonne Dominus ipse, cui peccavimus ? Et noluerunt in viis ejus ambulare, et non audierunt legem ejus. 25Et effudit super eum indignationem furoris sui, et forte bellum ; et combussit eum in circuitu, et non cognovit ; et succendit eum, et non intellexit. |